Вольга Міхаленя: "У мяне цудоўная прафесія"
08.03.2021
Вольга Мікалаеўна Міхаленя акушэрка абсервацыйнага паста акушэрскага аддзялення Слуцкай цэнтральнай раённай бальніцы, гаворачы больш даступнай мовай, яна ўдзельнічае ў аказанні акушэрскай дапамогі парадзіхам перад, падчас родаў і пасля іх.
– Гэта важная і нялёгкая справа, кожны дзень адказваеш за здароўе, жыццё жанчын і дзетак, – гаворыць Вольга Мікалаеўна. – Але і шчасця колькі! Працуем у тандэме з урачамі-акушэрамі-гінеколагамі. У нашым аддзяленні выдатныя, вопытныя спецыялісты, неабходнае абсталяванне. Усё робіцца, каб і мамы, і немаўляткі былі здаровымі, адчувалі сябе камфортна.
Колькім дзецям Вольга Мікалаеўна дапамагла з’явіцца на свет, яна не лічыла, аднак, вядома, далёка не аднаму дзясятку хлопчыкаў і дзяўчынак, працуе ў гэтым аддзяленні больш за 20 гадоў. Акушэрка расказвае, што прафесійны вопыт пераймала ў калегі Ірыны Аляксандраўны Краўчанкі. Акрамя ведаў і навыкаў, на думку маёй суразмоўцы, прафесія акушэркі патрабуе рашучасці, сканцэнтраванасці, трэба ўмець хутка рэагаваць на сітуацыю, а яшчэ быць нядрэнным псіхолагам: рэакцыя жанчын на гэты адказны момант у жыцці розная, кагосьці з парадзіх трэба супакоіць, кагосьці – падбадзёрыць, прыдаць упэўненасці ў сваіх сілах.
Мая суразмоўца падзялілася, у сярэднім штомесяц у аддзяленні з’яўляюцца на свет 15 – 30 дзяцей. Бывае, «зацішна», як у гэтыя дні – менш парадзіх, а здараецца і наадварот. Хлопчыкаў і дзяўчынак цяпер нараджаецца прыкладна аднолькава. Акушэрка прызнаецца, што толькі аднойчы давялося прымаць роды двайнят – у жанчыны з Салігорска. Дзеткі былі неданошаныя, аднак слуцкія медыкі паспяхова справіліся з задачай.
Калегі гавораць пра Вольгу Мікалаеўну, што яна надзейны сябар і ў рабоце, і ў жыцці. Родам яна з Гомельшчыны, пераехала з бацькамі на Случчыну пасля аварыі на Чарнобыльскай АЭС. Гэта прыгожая жанчына сама шчаслівая мама і жонка, разам з мужам выхоўваюць сыноў Дзмітрыя і Мацвея, якія вучацца ў школе.
Мая субяседніца надзелена энергічным, адкрытым характарам, расказвае, не любіць сядзець без справы. А яшчэ яна быццам яркае вясновае сонейка адорвае акружаючых радасцю, пазітывам, душэўнай цеплынёй.
Такая акалічнасць, падчас вучобы ў Мінскім медвучылішчы ў адной з аўдыторый Вольга прачытала на стэндзе радкі:
И нет профессии человечней на всех земных материках,
Когда лежит все человечество у акушерки на руках…
Яны сталі рашаючымі ў выбары прафесіі, галоўнымі ў працы і жыцці маёй гераіні…
Наталля СЕЛЯЗНЁВА.
К списку записей раздела
© Слуцкий край, 2017 – 2023
Полная перепечатка материалов и фотографий без письменного согласия главного редактора «Слуцкого края» запрещена. Частичное цитирование разрешено при наличии прямой активной ссылки на источник.