Адрес: 223610, г. Слуцк, ул. Ленина, 189
E-mail: slutskiy_kray@s-k.by
Главная
Редакция
О газете
Рекламодателю
Подписка
Общество
Образование
Спорт
Медицина
Молодежь
Патриотизм
Благоустройство
Экология
Общество
К 80-летию освобождения Беларуси
Авторская колонка
Год качества
Экономика
Промышленность
ЖКХ
Сельское хозяйство
Торговля
Налоговая
Экономика
Политика
Политика
Президент
Безопасность
Милиция
МЧС
Госконтроль
Следственный комитет
Прокуратура
Происшествия
Безопасность
Культура
Культура
История
Духовное
Стихи
Видео
Калейдоскоп
Справочная информация
Главная
/
Культура
/
Стихи
Ніна Зяневіч
01.08.2019
Чырвоны бераг
Чырвоны бераг. Яблыневы сад.
А сэрца затуманена смугою.
Калісьці, шмат гадоў назад,
Той бераг быў затоплены крывёю.
Цякла ад сэрца маладая кроў.
Жыццё бурліла радасцю спаўна.
Вось-вось накрые з галавой любоў…
А захапіла ў палон вайна.
Закрэсліла ўсе мары і натхненні,
І спапяліла душ цудоўны свет…
Усе вашыя юнацкія памкненні
Слязою горкай свой праклалі след.
Цудоўны сад, пялёсткаў завіруха
Нам саграваюць душы зноў і зноў.
Як хораша, прыгожа, глянь, паслухай:
То песня ваша льецца і любоў.
Дзе нарадзіўся, там і згадзіўся
Дзе нарадзіўся, там і згадзіўся…
Лёс падарыў мне Дзюдзеў.
Тут нарадзілася, тут і згадзілася,
Адсюль я і выйшла ў людзі.
Гады нашы звычкі мянялі
(Без гэтага, бачыш, ніяк),
І вёску маю назвалі
Зараз ужо Маяк.
Вёска наша адкуль пайшла?
Хачу знаць гісторыі вехі.
Гісторыю – памяць сяла:
І ўзлёты яго, і агрэхі.
Сямнаццатае стагоддзе…
Лясы, балоты вакол.
І гэтае вось угоддзе
Хтосьці ўбачыў, знайшоў.
Мне разглядзець цяпер бы,
Як яно ўсё было.
Хто пасадзіў вязы, вербы,
Якімі адметна сяло.
Мне б вузельчык той развязаць,
І памяць ускалыхнуць,
Каб усё праўдзіва расказаць
І пра ўсё ўспамянуць.
* * *
Наперад у мінулае імкнецца
Твой розум, у прастор шляхоў.
А сэрца так чулліва просіць, б’ецца:
Не забывай ты прашчураў, дзядоў.
Іх звычкі, і традыцыі, і словы
Ты шчыра зберагай, запамінай.
І не мяняй на лад замежны
Усё лепшае, што помніць родны край.
Звон цымбальны хай раздаецца,
Цешыць душу хай скрыпкі плач,
І гармонік на ўсе лады ліецца,
І дуда хай нас кліча ў скач.
Слова ўспомнім роднае, мілае,
Ажывім і ўзновім яго.
Мілагучнае, гаварлівае,
Трапяткое, якое было.
Хай цячэ ільнянымі ўзорамі
Нам бабуліна мудрасць з вякоў.
І заўжды над маімі прасторамі
Хай вітае дабро і любоў.
Цяпло душы маёй
Імён так шмат, а вось Таццяна
Хвалюе душу мне штодня,
Бо недзе там, за акіянам,
Жыве крывіначка мая.
Таццяна, Танечка, Таццянка,
Цяпло і свет душы маёй.
Найпрыгажэйшая славянка,
Жывеш ты на зямлі чужой.
І мова родная, і звычкі
Ужо аддаляюцца, здаецца.
Валошак сінь, начныя знічкі
Не так трывожаць тваё сэрца.
Цябе здзіўляюць небаскробы,
Цябе чаруе акіян,
Магчыма, больш не даспадобы
Табе наш восеньскі туман…
І спакваля забудзеш святы
І пахі роднае зямлі.
І ў тым ніхто не вінаваты,
Жыві ў шчасці і любві.
Але няхай цябе не кіне,
А ў памяць уляжацца ямчэй
Туга па мацеры-Радзіме
І колер маміных вачэй.
Версия для печати
К списку записей раздела
Имя
*
Заполните поле!!!
Текст комментария
*
Заполните поле!!!
Введите код с картинки
*
Заполните поле!!!
Обновить картинку
*
- поля, обязательные для заполнения
Слуцк - прогноз погоды
world-weather.ru